crying over spilled milk

bugün içimde birisi oturmuş hıçkıra hıçkıra ağlıyor.
bana kalsa, nitekim iyiyim bile diyebilirim. fakat o susmuyor. nereye gitsem benimle geliyor. sen belki mutlu olucak sebepler arıyorsun ama kendini kandırıyorsun diyor bana. dışarı çıkıyorum, sevdiğim insanlarlayım, gülüyorum, kafamı dağıtmaya çalışıyorum..ama onu durduramıyorum. dinlemiyor beni. ne umutlanmama, ne oyalanmama, ne de ne uğruna zırladığını anlamama izin veriyor. yeter artık diye bağırınmak, kendisini (ve/yani kendimi) pataklamak istiyorum. birşeyler yapmaya çalışırken sürekli ağlayan birini taşımak çok zormuş.
deliriyorum muhtemelen.